Shqipëria është një shtet në Jug të Evropës, që ndodhet në pjesën perëndimore të Gadishullit të Ballkanit në kanalin e Otrantos, hyrja jugore e Detit Adriatik. Kryeqyteti është Tirana (Tiranë). Termi “albanian” i referohet atij “shqiptarë” - shpesh në kuptimin e “bijve të shqiponjave”, edhe pse mund t'i referohet po ashtu “shqipfolësve” dhe shtetit të tyre Shqipëri. Ata përgjithësisht e konsiderojnë veten si pasardhës së Ilirëve të lashtë, të cilët jetonin në Evropën qendrore dhe migruan në drejtim të jugut në territorin e Shqipërisë në fillim të periudhës së Bronxit, rreth viteve 2000 p.e.s.
Për shkak të vendndodhjes në detin Adriatik dhe Jon, Shqipëria ka shërbyer për një kohë të gjatë si urë lidhëse për kombe të ndryshme dhe perandori, të cilët kërkonin të pushtonin në drejtime të ndryshme. Në shekullin e dytë p.e.s (para erës sonë), Ilirët u pushtuan nga Romakët, dhe në fund të shekullit të katërt të erës sonë ata u udhëhoqën nga Perandoria Bizantine. Pas vuajtjes shekullore nga pushtimi i Visi gotëve, Hunëve, Bullgarëve dhe Sllavëve, shqiptarët u pushtuan përfundimisht nga Turqit Otomanë në shekullin e pesëmbëdhjetë. Udhëheqja Otomane e shkëputi Shqipërinë nga civilizimi perëndimor për më shumë se katër shekuj, por në fund të shekullit të 19, shteti filloi të largohej vetë nga ndikimi otoman dhe të rigjente qasjen e vjetër ndaj interesave të përbashkëta me Perëndimin.
Shqipëria u shpall e pavarur në vitin 1912, por një vit më pas demarkacioni i kufijve të saj nga fuqitë e mëdha të Evropës (Austro-Hungaria, Britania, Franca, Gjermania, Italia dhe Rusia) i caktoi gjysmën e territorit dhe popullsisë së saj shteteve fqinje. E udhëhequr si monarki midis Luftërave Botërore, Shqipëria doli nga dhuna e Luftës së Dytë Botërore si një shtet komunist që e mbrojti në mënyrë të egër sovranitetin e saj, e cila thuajse në të gjitha aspektet e jetës kontrollohej nga partia udhëheqëse. Por, me rënien e sistemeve të tjera komuniste në fillim të 1989, forca të reja sociale dhe parti politike demokratike u shfaqën në Shqipëri. Ky kalim reflektoi orientimin e vazhdueshëm të Shqipërisë kah Perëndimit, dhe përkoi me vlerësimin jetëgjatë të popullit shqiptar për arritjet teknologjike dhe kulturore të Perëndimit - edhe teksa mbajnë identitetin e tyre etnik, pasurinë kulturore dhe individualitetin.

Tirana është kryeqyteti i Shqipërisë. Tirana moderne u krijua në 1614 nga Sulejman Pashë Bargjini, një udhëheqës vendor i cili ndërtoi një xhami, një furrë buke dhe një hamam (Banjo Turke). Qyteti gradualisht u kthye në një qendër tregtare, me një kryqëzim rrugësh dhe shtigje karvanesh. U zgjodh për të qenë Kryeqyteti i Shqipërisë në 1920 nga Kongresi i Lushnjes. Nën udhëheqjen e Mbretit Zogu i Parë (mbretëroi gjatë 1928-1939), arkitektët italianë u punësun për të riplanëzuar qytetin. Fokusi kryesor është Sheshi Skënderbej, në krah të të cilit ndodhet sot Xhamia e Etehem Beut (1819) dhe Pallati i Kulturës i ndërtuar nga Sovietikët. Pranë, gjendet Universiteti i Tiranës (1957). Qyteti i vjetër shtrihet në lindje dhe veri të sheshit qendror dhe përmban pallate dhe arkitekturë historike.
Në Tiranë ndodhen muze, një institut kombëtar i folklorit, një teatër kombëtar dhe një sallë koncertesh. Sheshi Skënderbej ka një statujë të madhe të Skënderbeut (Gjergj Kastrioti), heroi shqiptar kombëtar. Sot, Tirana është një qyetet që rritet dhe ndryshon çdo ditë si qendra e jetës politike dhe administrative e Shqipërisë. Duke qenë streha e thuajse të gjitha institucioneve shtetërore, përfaqësive diplomatike dhe duke u kthyer në qendrën më të madhe edukuese në të gjithë shtetin, Tirana mbetet pika jetike për mirëqenien e vendit. Tirana është një qytet i mbushur me hotele, restorante, bare, klube nate, qendra rinore dhe artistike të cilat ofrojnë një kulturë aktive dhe të larmishme si për vendasit ashtu edhe për të huajt. Qyteti vijon të mbetet një qendër e rëndësishme për aktivitete kombëtare dhe ndërkombëtare, siç janë seminaret, konferencat, festivalet, spektakle dhe të tjera, duke e bërë një qytet të njohur dhe mikpritës.
Tirana është përzgjedhur si Kryeqyteti Europian i Rinisë 2022.

Blloku Komunist ishte rezidenca e dikurshme e anëtarëve të lartë të Partisë Komuniste. Njihej si një zonë me akses të kufizuar nga qytetarët e zakonshëm. Zona e Bllokut ka një histori unike. Disa prej vilave më të bukura të qytetit janë të vendosura këtu që prej periudhës së paraluftës. Enver Hoxha e ktheu këtë në vendbanimin e tij dhe të “shokëve” të udhëheqjes komuniste. Shtëpitë ekzistuese u zgjeruan dhe zmadhuan, thuajse të kamufluara në jeshillëk dhe në atmosferën e frikshme që rrethonte zonën e ndaluar të Kryeqytetit.
Sot, kjo lagje nuk është më zona e fshehur mes jeshillëkut, por një amalgam i veçantë i godinave shumëkatëshe, vilave të kthyera në rezidenca ndërkombëtare, dyqaneve luksoze, kafeneve dhe klubeve të natës të populluara brenda një hapësire të vogël. Zona e Bllokut është kthyer në një prej vendeve më të frekuentuara të jetës së natës, veçanërisht prej të rinjve, për shkak të shumëllojshmërisë së shërbimeve dhe klubeve të natës. Pa dyshim, gjithkush që dëshiron jetën e natës, drita dhe klubet e natës, duhet të vizitojë Bllokun.

Pallati dhe kopshti i tij i bukur, me pemë të larta, lule shumëngjyrëshe dhe statuja, janë inaguruar në Maj të 1941. Në fakt, ndërtimi i tij filloi në vitin 1936, dhe projekti i parë u dizenjua nga arkitekti italian Julio Berte. Kompleksi, struktura së bashku me kopshtin, u porositën nga Mbreti Zogu i Parë, i cili kishte si qëllim për t’i përdorur ato si venbanimin e tij. Pas pushtimit italian të Shqipërisë në 1939, dhe pas mërgimit të Mbretit Zog, ai nuk pati kurrë mundësinë për ta parë Pallatin të përfunduar, kështu që planet e tij fillestare për projektin ndryshuan. Ndërtimi u ripa nga një arkitekt tjetër italian, Gerardino Bosio, i cili pati ide të tjera për planifikimin e tij. Godina shërbeu si një pallat mbretëror funksional vetëm një herë, për Mbretin Viktor Emanueli III i Italisë gjatë vizitës së tij të vetme në Shqipëri në Maj 1941. U quajt “Pallati i Brigadave” në 1945, për nder të brigadave partizane që e çliruan atë, një emër që u përdor gjatë regjimit komunist. Duke filluar nga 1992, pas rënies së komunizmit, emri zyrtar i kësaj rezidence është “Pallati Presidencial”. Që prej 1945 godina shërben si Pallat Presidencial për pritjet zyrtare.

Duke filluar nga Prilli 2016, “Bunk'Art” është i hapur përherë për publikun. Në Qershor 1978, diktatori Enver Hoxha inaguroi bunkerin anti-bërthamor, të ndërtuar prej qeverisë komuniste të atëhershme. Është një ndërtesë nëntokësore pesë katëshe me 106 dhoma dhe një sallë kongresi, tashmë i transformuar në një qendër artistiko-kulturorre të quajtur “Bunk'Art”.
Bunk'Arti përmban: Ekspozitën Historike, Ekspozitën e Muzeut dhe Instalacione Artistike. Ekspozita historike reflekton: 1) Periudhën e qëndrimit të Italisë në Shqipëri, Rezistencën e popullit shqiptar dhe kapitullimin e Italisë (1939-1943), 2) Diplomacinë gjatë Luftës (1941-1945), 3) Pushtimin gjerman dhe rezistencën shqiptare, luftën për pushtet dhe çlirimin e Shqipërisë (Shtator 1943 - Nëntor 1944), 4) Pas Lufte: Shpresë dhe Zhgënjim 1945 - 1947), 5) Shqipëria e Kuqe 1945 - 1990. Ekspozita e Muzeumit përfshin: 1) Dhomën e Enver Hoxhës, 2) Dhomën e Mehmet Shehut, 3) Muzeun e Ndërlidhjes Ushtarake, 4) Muzeun e Batalionit Mbështetës, 5) Dhomën e Oficerit 6) Dhomën e Stafit të Shtabit 7) Muzeun e Telekomunikimit.

Kjo vilë ishtë shtëpia e ish diktatorit komunist Enver Hoxha dhe është një ndërtim i Periudhës së Komunizmit (1974). Ky kompleks imiton arkitekturën e viteve 30, dhe konsiston në një konstruksion të rëndë prej betoni me pllaka të mëdha prej guri të bardhë. Kjo shtëpi qëndron në mes të Bllokut të vjetër Komunist, i njohur në Shqipëri si “ish Blloku” dhe ka qenë një objekt i paprekshëm, tabu, me shumë mistere të kohës së sistemit diktatorial.

U krijua në shekullin e gjashtë p.e.s dhe është i njohur në Antikitet si Aulona. Vlora është ndërtuar në një nga pikat më të bukura të Shqipërisë jugore. Bregdeti i saj përfaqëson një miksim unik të plazheve me gurë dhe rërë, dhe pamjeve fantastike të gadishullit të Karaburunit dhe ishujve të Sazanit të shtrira përballë qytetit. Vlora është pika fillestare e rivierës shqiptare dhe brigjet e saj lagen nga Deti Adriatik dhe Deti Jon. Është një nga vendet më të populluara nga turistët në Shqipëri, falë edhe të afërsisë së Orikumit dhe parkut arkeologjik të Amantias dhe Parkut Kombëtar të Llogarasë. Përveç plazheve si parajsë dhe mrekullive natyrore, ky qytet ka një rëndësi të veçantë nga pikëpamja historike në Shqipëri, duke qenë se ka mikpritur Asemblenë e Parë Kombëtare, në të cilën Shqipëria shpalli pavarësinë nga Perandoria Otomane në 28 Nëntor 1912.